Uloga potrebe za emocijama u pokazivanju ljubavi muškaraca i žena

Apstrakt

Potreba za emocijama predstavlja generalnu tendenciju ka prilaženju ili izbegavanju emocija i emotivnih sadržajima i situacijama. Istraživanje prikazano ovim radom jedno je od prvih u kom se uloga potrebe za emocijama posmatra u kontekstu socijalnih relacija, u ovom slučaju braka. Cilj istraživanja bio je da se proceni značaj potrebe za emocijama za doživljaj bliskosti u partnerskoj vezi, način pokazivanja ljubavi i percepciju partnerovih načina pokazivanja ljubavi. Takođe, ispitivane su i rodne razlike u strukturi potrebe za emocijama, te u relacijama ranije pomenutih varijabli. Uzorak istraživanja činilo je 456 parova. Primenjena je skraćena verzija Skale potrebe za emocijama (Huić, 2012), Skala ljubavi (Braiker & Kelley, 1979) i Skala pokazivanja ljubavi (Huić, Kamenov i Jugović, 2010). Rezultati potvrđuju dvofaktrsku strukturu potrebe za emocijama i kod muškaraca i kod žena. Dimenzija prilaženja emocijama pozitivno korelira sa doživljajem bliskosti u braku i većim brojem različitih načina pokazivanja ljubavi partneru, dok obrnuto važi za dimenziju izbegavanja emocija. Izraženija potreba za prilaženjem emocijama takođe vodi tendenciji da se primećuje više različitih načina na koji partner pokazuje ljubav. Rezultati ukazuju na to da potreba za emocijama igra značajnu ulogu u bračnoj relaciji i otvaraju značajna pitanja za dalja istraživanja. Istovremeno, uočene razlike između muškaraca i žena impliciraju značaj razmatranja rodne perspektive u daljim studijama potrebe za emocijama.